Vacaciones!

Hola!
Het is weer even geleden dat we jullie geupdate hebben over onze avonturen aan de andere kant van de oceaan, dus bij dezen :)
Het hoogtepunt van de afgelopen periode sinds het vorige bericht is zeker en vast onze langverwachte week vakantie. Deze hebben we namelijk doorgebracht in niet minder dan Rio de Janeiro! In een woord: exotisch.
We vertrokken zondag met een directe vlucht en waren daar dus 3 uur later. Na wat geld af te halen (en allebei onze creditcard geskimd te hebben, bleek achteraf) en een lange busrit later kwamen we aan bij onze AirBnB host, Ruth. Deze oudere dame met ongelofelijk schattig hondje liet ons ons heel erg welkom voelen in haar apartement op nog geen 200 meter van het Copacabana strand. De rest van de middag hebben we langs het strand gewandeld, cocktails en kokoswater gedronken en genoten van de prachtige zonsondergang boven het meer in de stad (waar ook 's werelds grootste drijvende kerstboom te vinden is). Maandag was het al tijd voor twee andere hoogtepunten (letterlijk): Cristo Redentor, boven op de Corcovado berg, en in de namiddag dePão de Açúcar, een andere berg. De Christus was indrukwekkend, maar het uitzicht vanaf zijn voeten was misschien nog imposanter! Rio is een enorme, gigantische stad zo ver als we konden zien, met bergen, zee en meren. Ook het ritje naar boven en beneden met de "trem" door het Tijuca park was prachtig. Het middageten aan de Praia Vermelha was idyllisch, en ook de uitzichten van de tweede berg waren ongelofelijk.Dinsdag was het dan tijd voor het verkennen van de binnenstad met een free walking tour, die nuttig was aangezien we geen reisgids hadden. Het was alle dagen ongelofelijk warm (rond 35 graden, soms meer!), maar op deze dag werd ik er helaas ziek van, dus na een middagje op het strand hebben we nog iets gegeten en zijn we op tijd in bed gekropen. Woensdag zijn we naar de botanische tuin gegaan, waar in in alle steden waar ik kom graag heen ga, maar deze was anders dan ik ooit al gezien had. Allerlei exotische planten en gigantische palmbomen maakten het een geweldig uitstapje. Helaas was het deze dag niet zo zonnig, maar ook dat belette ons niet om nog eens een namiddagje te genieten van de hoge golven en het witte strand van Copacabana. Donderdag hebben we om af te sluiten nog het mooie Teatro Municipal bezocht en de nationale bibliotheek. We hebben ook (een tweede keer) confeiteria Colombo nog eens uitgetest, en goedgekeurd! 's Avonds zijn we iets gaan eten in de bohemian uitgaansbuurt Lapa, maar vrijdag moesten we helaas op tijd vertrekken, dus het werd verder geen wilde avond. Vrijdag reden we in een taxi met onze Braziliaanse buren (uit de andere kamer die Ruth verhuurde) naar de luchthaven, waar we uiteindelijk veel te vroeg waren. Na veel onverstaanbaar gebrabbel in het Portugees (wat een taal, het was echt communiceren met handen en voeten), bleek dat onze vlucht naar Sao Paolo te veel vertraagd was om onze overstap te halen, dus kregen we een upgrade naar een directe vlucht een uurtje later, waar helaas enkel nog maar plaatsen vrij waren op de emergency exit row; mijn lange benen waren er heel blij mee!
Het weekend na onze vakantie hebben we, naast alle was te doen die uit de koffers kwam, nog geshopt voor souvenirs en genoten van het mooie weer in Montevideo. Zo'n 10 graden kouder dan Brazilië, maar een heel stuk aangenamer. De temperatuurshock was er nu al, dat gaat wat zijn als we over 3,5 week in België aankomen...
Gisteren zijn we naar een pianoconcert gegaan in Teatro Solis, omdat we graag eens het theater van binnen wilden meemaken, en dat viel zeker niet tegen! Volgende week testen we nog een ander theater, met een balletvoorstelling deze keer, die ook nog eens ten voordele van het Pereira Rossell ziekenhuis is (waar Jasmine haar stages doet).
Over stages gesproken, ondertussen werken we hier ook nog gewoon! Ik sta zelf nu voor een tweede week op urologie, wat heel goed meevalt, en volgende week moet ik al weer wisselen naar mijn laatste dienst: algemene chirurgie. Jasmine wisselt regelmatig binnen de verschillende pediatrische diensten in haar ziekenhuis.
Volgende week is het ook tijd voor kerstmis, wat we gezamenlijk met alle Belgen en nog wat extra gasten gaan vieren in onze casa met een kerstdiner, maar over onze verdere belevenissen rond de feestdagen zullen we jullie in het volgende bericht helemaal bijpraten.
Hasta luego!

Halverwege

Hallo allemaal,

Hier zijn we weer met wat nieuws uit Uruguay. Ondertussen hebben we weer wat uitstapjes gedaan en zijn we zelfs de grens overgestoken naar Argentinië.

Ik begin met ons uitstapje naar Punta del Este. Als je hier in Montevideo vraagt wat je zeker moet bezoeken is het eerste antwoord meestal: “Punta del Este”. We dachten daarom dat het eens tijd werd om ons te begeven naar de stad waar officieel de Rio de la Plata uitmondt in de oceaan.

Na een vrij korte busreis kwamen we aan in Punta del Este en het eerste dat ons opviel was dat de bekende dedos (vingers) op de playa brava niet zo groot waren als we ons hadden voorgesteld. Maar het was het zeker toch waard enkele foto’s te nemen. Verder was er ook een autorace bezig op het moment dat we daar waren, maar we konden er helaas niet veel van zien. Dan maar op zoek naar de punta van Punta del Este. Eerst wandelden we door een bijna volledig lege winkelstraat (omdat het hier nog laagseizoen is) om vervolgens de rambla helemaal rond de punt van de stad te volgen. Daarna was het tijd voor een hapje vis in de jachthaven, en ook voor 2 zeeleeuwen was het etenstijd. Aan de kade zaten namelijk enkele vissers hun vangst te kuisen en de zeeleeuwen en meeuwen konden genieten van de restjes. Ik had nooit gedacht dat die dieren zo groot waren! Verder keken we nog even watertandend naar alle luxejachten die aangemeerd lagen en daarna was het tijd voor een duikje in de oceaan. ’s Avonds keerden we op tijd terug naar Montevideo omdat we met Laetitia hadden afgesproken om te gaan eten. Daarna konden we nog een optreden meepikken van een lokale band en hebben we ons ook gewaagd aan enkele latino dansmoves.

Vorig weekend was het dan het moment om voor de eerste keer Uruguay te verlaten. In de nacht van donderdag op vrijdag staken we de rivier over om vrijdagmorgen aan te komen in Buenos Aires. Helaas voor ons begon de dag zeer grijs. Na een koffie en een croissant gingen we op zoek naar ons hostel. Eens aangekomen bleek het een zeer leuke plaats te zijn. Snel even opfrissen en dan verder om onze dollars te wisselen voor de blue dollar. Dat is dus een hele ervaring. De dollar die je op straat wisselt heeft een veel betere rate als de dollar in de bank maar je moet ervoor dus iemand op straat aanspreken (niet zo heel moeilijk aangezien ze allemaal “cambio dollar” roepen) en dan de transactie doen in een verder gelegen lokaaltje of achter een hoekje op straat. Daarna gingen we verder op weg naar het vertrekpunt van onze free walking tour. Helaas voor ons was de lucht ondertussen nog veel grijzer geworden en al snel begon het ook te regenen. Gelukkig ging de tour wel door en konden we al een beetje genieten van de stad en alle mooie gebouwen, al was het dan in de regen. Na een klein misverstandje van mijn kant (ik geraakte de groep kwijt maar vond ze op het einde terug) gingen we dan maar opdrogen in een restaurant. En dan op naar Palermo, de wijk waar alle boutiques zich bevinden. De regen was alweer wat afgenomen dus konden we hier relatief droog rondlopen. Na een namiddag windowshoppen werden onze ogen toch wat zwaar en keerden we terug naar het hostel. Daar was onze kamergenoot ook aanwezig en samen met haar zijn we dan ’s avonds in een lokale parilla gaan eten.

De volgende dag begon met een lekker ontbijt en stralende zon. Eerst bezochten we het kerkhof waar vele bekende Argentijnen, waaronder Evita Perón, begraven liggen. Daarna bezochten we het museum voor Schone Kunsten en een lokale Arts and Crafts markt. Daarna slenterden we nog even rond door de stad, alvorens nogmaals een geldtransactie te ondernemen en een ander startpunt van een free walking tour te gaan. Deze ging door in Recoleta, de dure wijk. En dat was er dus aan de merken. Verschillende palacios, dure hotels en gebouwen in Franse stijl volgden elkaar op. Wist je dat je in Argentinië bij een basis privéziekteverzekering, elke drie jaar gratis plastische chirurgie krijgt? Wel, in deze wijk wonen alle mensen die daar gebruik van maken. ’s Avonds dan naar een Italiaan om een pasta te eten en dan ons bedje in.

Op onze laatste dag in Argentinië bezochten we het teatro colón, de obelisk, het café Tortoni, de kathedraal, het palacio rosado, de markt van San Telmo en de Caminito in La Boca, een hele waslijst. Café Tortoni is een bekend café in Franse stijl waar we onze eerste pauze hielden. Na een vers fruitsapje, koffie, churros en een snelle blik in het museumpje, waren we klaar voor een bezoek aan het roze paleis waar Evita Perón haar bekende balkontoespraak deed. Het bezoek was zeker de moeite waard. We konden zelfs de kamers bezoeken waar de huidig presidente werkt. Daarna wandelden we over de enorme straatmarkt in de wijk San Telmo en dansten we de Argentijnse tango met een echte Argentijn in een van de restaurantjes onderweg. Lyssa scoorde op de markt een mooi paar schoenen. De lederen handtas die ik mooi vond was helaas toch nog een tikkeltje te duur. Daarna gingen we op weg naar onze laatste bestemming van de dag, El Caminito in de wijk La Boca. El Caminito bestaat uit een drietal straatjes met allemaal gekleurde huisjes die uitkomen op de oude haven. Een mooi zicht om de dag mee af te sluiten. Helaas stond er ons ook een nachtreis met de boot te wachten.

Zonder veel slaap kwamen we maandagmorgen aan in Montevideo. Ik begon die dag op pediatrie. Gelukkig was het geen lange dag en konden we beide in de namiddag wat slapen.

Op woensdag gingen we met alle Belgen, onze Oostenrijkse vriendin en een Colombiaanse vriend foto’s maken aan de MONTEVIDEO-letters en daarna gezellig samen eten.

Vandaag begaven we ons naar het hoogste punt van Montevideo wat in realiteit niet veel meer dan 100 meter boven zeeniveau ligt. Gelukkig is de rest van de stad zo plat dat we een schitterend uitzicht hadden. Na een ijsje in het park om wat af te koelen was het weer tijd om huiswaarts te keren en deze blog te schrijven!

Wat er ons de komende weken nog te wachten staat: Lyssa verandert volgende week van dienst, ik roteer al naar een nieuwe dienst binnen pediatrie en op het einde van de week vertrekken we op vakantie naar Rio de Janeiro!!!

Tot schrijfs

Un mes aca!

Hoi iedereen,

Na enige tijd stilte van onze kant volgt (sorry!) volgt er nu snel een update van wat we allemaal meegemaakt hebben tussen week 2.5 en week 4.

Ik begin op 31/10 met een halloweenfeestje bij Laetitia, een van onze reisgenoten. Hier wordt Halloween niet echt gevierd, behalve dan door enkele kinderen die verkleed om snoep komen vragen aan de deur, maar voor ons was het toch een reden om nog eens gezellig samen te zijn en lekker te eten. Laetitia wachtte ons om 20.00 op met zelfgemaakte aardbeiencocktails, gevolgd door pompoensoep, 2 soorten lasagne en een fruitdessert in het halloweenthema. Na veel te veel gegeten te hebben, gingen we snel naar huis want de volgende dag stond een uitstap naar Minas gepland en de bus vertrok al om 9.

Met enige vertraging (buspech) raakten we zaterdag 01/11 met de hele groep rond de middag in Minhas. Helaas was het weer niet zo geweldig maar dat heeft ons toch niet tegengehouden om de Monte de Ombues te beklimmen. Na een taxirit met zeer vriendelijke chauffeur kwamen we aan bij de Sierra de Arequita. Er waren geen wandelingen met gids omwille van het weer dus besloten we zelf wat rond te wandelen. Na enig klimwerk raakten we bovenaan de top. Wat een schitterend uitzicht! Echt de moeite van de klim waard, ondanks de zeer stevige wind. Na een hele fotoshoot wandelden we terug naar beneden om op zoek te gaan naar de laguna. Helaas begon het toen ook te regenen en moesten we gaan schuilen. Geluk bij ongeluk konden we bij het vertrekpunt van de gidsen een warme koffie drinken, een spelletje wie-ben-ik spelen en een taxi bellen om opnieuw naar de stad te gaan. In Minas zelf bezochten we de schouwburg met een zeer enthousiaste gids, de kathedraal, het stadsmuseum en een oude molen (die misschien wel de lelijkste is die ik ooit gezien heb). ’s Avonds aten we allemaal samen in een heel gezellig restaurant aan het stadsplein.

Zondag 02/11 was een dag om snel te vergeten. Regen, regen en nog eens regen! Om toch maar iets te doen gingen we op verkenning in een van de 4 shoppingcentra hier en ’s avonds was het tijd voor een filmpje met popcorn. Gelukkige houden de Uruguayanen niet van gedubde films zodat we alles begrepen van het verhaal. Na de film moesten we nog snel naar de supermarkt, maar snel was echt onmogelijk. Een Tienda Inglesa heeft werkelijk alles dus je gaat er beter niet naartoe als je geen strikt boodschappenlijstje hebt. Gelukkige ging de winkel sluiten en waren we gedwongen om snel keuzes te maken.

Op maandag 03/11 was het dan voor Lyssa tijd om op een nieuwe afdeling te starten. Ze staat nu op vaatheelkunde waar ze haar tijd verdeeld tussen de operatiezaal en de patiëntenkamers. Ik ging op maandag met een huisarts naar Saint Bois, een policlinica die begin de jaren 1900 opgericht was als sanatorium voor tuberculoselijders. Daar aangekomen leek het net alsof ik in een museum terecht was gekomen. Helaas zag ik die dag maar 2 patiënten omwille van het slechte weer. Als het regent in Uruguay valt het dagelijks leven helemaal stil. Iedereen blijft binnen en na een dag met natte voeten te hebben rondgelopen, kon ik ze geen ongelijk geven. Gelukkige zijn wij Belgen de regen gewoon en ben ik ’s avonds toch nog naar de tangoles gegaan. Gelukkige waren er toch nog een paar anderen die ook moedig genoeg waren om de regen te trotseren.

Dinsdag 4/11 bezochten we in de namiddag het palacio legislativo waar de senaat en de afgevaardigden zetelen. De gids was wederom zeer enthousiast en gaf een zeer uitgebreide uitleg over dit toch wel indrukwekkende gebouw. Verder bezochten we nog de faculteit van geneeskunde en de mercado agricola. Deze laatste heeft echter een wat misleidende naam. Langs de buitenzijde is het best wel een mooi gebouw maar waar wij aan de binnenzijde stalletjes met fruit en groenten verwachtten, vonden we moderne mini supermarktjes. Gelukkige vonden we ook een café waar we ons tegoed deden aan ongelooflijk lekkere taart (zoals hier OVERAL te eten is).

Dinsdagnacht was het dan zover, ik mocht voor de eerste keer een bevalling doen. Om 23.00 werd er in Montevideo een gezond jongentje geboren, met de assistentie van doctora Buelens! Zo’n pasgeborene is zo klein dat ik schrik had om hem vast te nemen maar gelukkig was alles goed, zowel met moeder als kind. Verder mag ik nu af en toe helemaal alleen ingresos (opnames) doen. Dat is wel wat spannend, zo helemaal alleen met patiënten die enkel Spaans spreken maar gelukkig zijn de mensen hier heel vriendelijk en helpen ze me veel door spontaan beginnen te vertellen.

Donderdagavond 06/11 kwam ik na een lange dag (08.00 -20.00) op de materniteit terug thuis waar een zelfgemaakte (door Lyssa) lasagne me opwachtte. Zo’n lekker heb ik nog nooit gegeten!

Vrijdagmorgen 07/11 vertrokken we, samen met Philippe op roadtrip langs de kust. ’s Morgens om half 10 moesten we de auto afhalen en tegen 10 uur waren we onderweg naar de eerste kuststad op ons lijstje, La Paloma. Uit Montevideo geraken bleek niet zo gemakkelijk maar gelukkig bracht Lyssa het er zeer goed vanaf. Tegen iets voor 2 kwamen we aan op onze bestemming en zagen we voor het eerst de oceaan. Na een wandeling over het strand naar de vuurtoren en een heuse zoektocht naar een restaurant (het is hier nog laagseizoen dus de toeristenlocaties zijn vrijwel uitgestorven) wandelden we terug naar de auto, in het gezelschap van onze eerste zwerfhond. Dan op naar de tweede bestemming, Laguna de Rocha. Dit is een groot natuurgebied met vele vogels in en rond een enorme lagune. Helaas zagen we de flamingo’s niet maar wel vele andere leuke vogels. Dan laar weer de auto in op weg naar La Pedrera. Zoals de naam het zelf zegt is het een hippiestadje aan de kust met een schitterend rotsstrand. Dan (voor die dag) de laatste keer de auto in naar onze eindbestemming, Punto del Diabolo. Daar aangekomen zochten we eerst een hostel om vervolgens van de zonsondergang te genieten op het strand. Vervolgens genoten we van een lekkere maaltijd en dan snel ons bedje in om uitgerust te kunnen beginnen aan de volgende dag.

Op zaterdag bezochten we eerst nog het fortaleza de Santa Teresa alvorens naar onze volgende bestemming, Cabo Polonio, te rijden. Cabo Polonio ligt in een groot natuurgebied en het is de bedoeling er helemaal terug naar de natuur te gaan. Geen elektrische verlichting ‘savonds, beperkte gebruik van zoet water en allemaal houten hutjes, kriskras verspreid over een uitstekend stuk land in de oceaan, geweldig toch! De rit heen was alvast een hele ervaring. Achterop een soort van truck/4x4 werden we tot aan de cabo gebracht. Een half uur van schudden, schuren en hobbelen over zandbaden was een schitterende ervaring voor onze ogen maar helaas niet zo voor onze benen. Daar aangekomen moesten we weer opzoek naar een hostel maar we hadden geluk, er waren nog net 3 bedden vrij in het hostel waar ook Laetitia en Ingrid (onze nieuwe Oostenrijkse vriendin) verbleven. Snel de rugzakken wegleggen en dan op verkenning! Na nog geen 100m wandelen spotten we onze eerste lobo de mar (zeehond) en na wat klimwerk over de rotsenn maakten we kennis met al zijn vriendjes. Verder bezochten we nog de vuurtoren, namen we een duikje in de oceaan en genoten we opnieuw van de zonsondergang. Dan nog een lekker visje eten bij kaarslicht en het was alweer tijd om in ons bed te kruipen. Helaas had een van de katten in het hostel hetzelfde gedacht en hadden we er een extra bedgenoot bij.

’s Morgens dan een strandwandeling, een lekker ontbijtje met dulce de leche (je kan er hier niet aan ontsnappen) en dan nog wat zonnen voor het tijd was om in te pakken en terug te keren naar de bewoonde wereld. Nu was het mijn beurt om achter het stuur te kruipen maar gelukkige bracht ook ik het er goed vanaf. Na een korte tussenstop in Rocha (tijd voor een ijsje) en een tankstop en chauffeurwissel in San Carlos raakten we omstreeks 21 uur heelhuids terug in Montevideo. Wat een geweldig weekend!!!

Deze week is het tijd voor wat schoolwerk en in het weekend een uitstapje naar Punta del Este.

We houden jullie op de hoogte, tot schrijfs!!

Week 2,5!

Hola!

Het is alweer even geleden dat we hier een verhaaltje geplaatst hebben, dus jullie zitten waarschijnlijk allemaal in spanning te wachten op onze avonturen.

Sinds de vorige update zijn we vooral gesetteld hier. Het begint echt als thuis te voelen, alle dingen die in het begin geregeld moesten worden zijn ongeveer afgerond, en we kunnen ons focussen op ons werk en genieten van onze vrije namiddagen.

In het ziekenhuis heeft Jasmine inmiddels op allerlei verschillende afdelingen binnen de Gynaecologie gestaan, en ik ben bijna klaar met mijn rotatie op thoracale chirurgie en maandag begin ik voor drie weken op vasculaire. Het is een afwisseling van zaal, pre-operatief en post-operatief, en meehelpen in de operatiekamer. Sinds de vorige update heb ik mogen intuberen en een beetje assisteren tijdens operaties en op het einde hechten.
Verder is mijn Spaans ook wel wat vooruit gegaan, hoewel spreken met patienten nog steeds erg moeizaam gaat. Ik kan me in ieder geval redden, en hoewel vaak erg incorrect geformuleerd, krijg ik meestal wel mijn bedoelingen duidelijk gemaakt aan iedereen. Ik blijf oefenen!

Dan onze vrije tijd, die moet uiteraard ook besproken worden! Maandag van week 2 zijn we voor het eerst naar een tango-les gegaan, die daadwerkelijk doorging deze keer. Het was een geweldige ervaring, misschien iets moeilijker dan we verwacht hadden. Het is een speciale, vrij intieme dansstijl waar je een gevoel voor moet hebben, wat wij allemaal nog een beetje moeten ontwikkelen. Zowel Jasmine als ik dansten blijkbaar "te tropisch", maar wat wil je in zo'n omgeving! We doen ons best en blijven naar de lessen gaan, die zelfs meerdere keren per week kunnen doorgaan, indien we ineens heel enthousiast worden. Woensdag was het dan tijd voor een echte Uruguayaanse ervaring: een voetbalwedstrijd van Peñarol! Het was een achtste finale van de Copa Sudamericana, en ze wonnen de wedstrijd, maar omdat ze de uit-wedstrijd verloren hadden kwamen er penalty's en verloren ze alsnog. Alle enorm enthousiaste supporters (het temperament is hier echt heel anders dan in Europa) waren triest. Het was een vermakelijke eerste keer in een voetbalstadion voor mij, maar ik voel niet direct de nood om nog eens terug te gaan. Donderdagavond was er een asado (=lokale variant van barbecue) van mijn dienst, waarop de drie Belgen in hospital Maciel waren uitgenodigd, aangezien dit onze coordinerende dienst is. Het was in een heel mooi huis te doen, juist buiten Montevideo. Ook dit was een typische Uruguayaanse ervaring, met ongelofelijk veel vlees, en veel gezelligheid. Na een veel te kort nachtje was het vrijdag heel rustig op onze dienst! Zaterdag was het tijd voor ons eerste uitstapje: Colonia. Dit is de eerste nederzetting van de Portugese kolonisten in het huidige Uruguay, aan de Rio de la Plata, recht tegenover Buenos Aires (wat we hebben zien liggen van boven op de vuurturen!). Verder was het heel mooi weer, hebben we lekker gegeten, rondgewandeld en het historische stadje verkend(inclusief 5 musea in 1 uur, nieuw record!). Zondag was het alweer zo warm, en hebben we na het bezoeken van een lokale markt onze eerste uren op het strand doorgebracht. Maandag wederom zo'n hitte, boven de 32 graden in de schaduw! Ook voor hier is dat bizar hoog voor deze tijd van het jaar. We vonden dit dus reden genoeg om ons eigen zwembad aan te schaffen voor op het dakterras, groot genoeg voor mij om languit in te liggen en inclusief neppe Nemo's op de buitenkant! Woensdag hebben we onze eerste regendag hier meegemaakt, en er was me al verteld dat het leven hier dan stil valt, nu begrijp ik volledig waarom. Het heeft meer dan 24u bijna non-stop geregend, en meer dan de helft van de tijd was het zelfs onweer! Gelukkig heeft duurde dit dus maar 1 dag, en is het inmiddels weer heerlijk lenteweer.

Tot zover de eerste 2,5 weken, we hebben komend weekend nog veel leuke plannen: een halloweenfeestje, een wandeluitstapje naar Minas en Lavalleja en zondag nog wat verkenning in Montevideo zelf. Maar daarover meer in een volgende post!

(Voor de mensen die ons trouwens iets per post willen sturen, ons adres is:
Guaná 2227 apt.3
11200 Montevideo
Uruguay)

esperamos y tomamos mate, parte 2

Hola!
Hier volgt mijn (Jasmine) versie van de eerste week. Op maandag werd ik om 8.30 verwacht bij dra. Fiol, samen met Philippe en Willem. Gelukkig ligt onze casa op ongeveer 15 minuutjes te voet van het ziekenhuis dus loopt mijn wekker niet zo vroeg af als die van Lyssa. Na een eerste kennismaking met dokter Fiol krijgen we te horen dat we worden ingedeeld samen met andere studenten. We moeten enkele lessen volgen en verder meelopen op de diensten verloskunde en gynaecologie voor de eerste zes weken. De eerste dag is het een beetje onwennig wachten en vooral veel nieuwe mensen ontmoeten. Waar ik me het meeste van verschoot is dat iedereen iedereen een kus geeft. Het maakt niet uit wat je functie is in het ziekenhuis. Verder mogen we ook al direct mate proberen en iedereen is verbaasd als we zeggen dat we het lekker vinden. We mogen ook direct mee gaan naar het dokterskranjes en krijgen een lintmeter om de buiken van de vrouwen op te meten met alle belangrijke te onthouden waarden op. Echt handig!! 's middags mogen we naar huis en hebben Lyssa en ik de stad wat verder verkend. Op dinsdag begint onze eerste les om 8.00 en verder maken we ook kennis met dr. Ben die ons el block laat zien (het operatiekwartier) en waar we de rest van de week mee mogen meelopen. Om 12.00 uur is het weer gedaan voor de voormiddag maar 's avonds om 20.00 worden we verwacht voor onze eerste guardia, een wacht van 20.00 tot 8.00 op de materniteit. Ik vond het wel spannend want ik had nog nooit een baby zien geboren worden. Maar op het einde van de nacht had ik er 3 gezien en had ik verschillende metingen mogen doen. Het was die nacht ook wel afzien want na exact 50 minuten slaap werden we woensdagmorgen om 8.30 verwacht voor het volgen van hysteroscopieën. Daarna konden we ook meevolgen op de piso pelvis (vrouwen met allerlei problemen ter hoogte van de pelvis, die dag specifiek incontinentieproblemen). Om 14.00 kon ik eindelijk naar huis en rechtstreeks met bed in want ik was super moe. Op donderdag was het opnieuw te doen van 8 tot 12 op de afdeling. Om 8.30 was er een dokterskransje en werden we plots getransporteerd naar de toekomst. Het ziekenhuis is blijven steken in de jaren '70 maar de plaats van de conferentie was super modern. Het was een videoconferentie met verschillende andere ziekenhuizen in het land. Op vrijdag hadden we opnieuw guardia van 8.00 tot 20.00 en zag ik opnieuw een geboorte, een keizerssnede voor een tweeling en mocht ik een echo uitvoeren en de vliezen breken bij een zwangere. Vrijdagavond hadden we afgesproken met de ganse groep en zijn we gaan eten op de hoek van onze straat. Het restaurant was supergezellig en helemaal niet duur. Er zijn ook vaak gratis optredens in de kelder dus we gaan zeker nog eens terug gaan. Op zaterdag hadden we afgesproken met Ingrid (een Oostenrijkse die ook stage doet) om naar de mercado del puerto te gaan. Zij had twee Chileense vrienden bij dus het werd een hele gezellige middag/namiddag. De mercado del puerto is een grote hal, door Eiffel gebouwd, waar allemaal mini-restaurantjes zijn met parillas (grill). We hebben dus diverse stukjes vlees geproefd. Na het proeven vroegen de Chilenen wat we ervan vonden want blijkbaar hadden we ook kalfszwezerik gegeten, maar eigenlijk was dat nog wel lekker. Daarna reden we langs de Rambla naar de wijk Carrasco om een ijsje te gaan eten. Tegen half 6 zijn we dan weer huiswaarts gekeerd. Vandaag hebben we de markt op de calle Tristan Navaja bezocht. Het was een hele gezellige en diverse markt. Je kon er fruit, kleren, cosmetica maar ook tweedehands spullen kopen. Daarna namen we de bus naar de Ciudad Vieja en hebben we de toerist uitgehangen (zie foto's op facebook). We hebben ook onze eerste Chivito (typische hamburger van hier) gegeten en het is helemaal goedgekeurd. In de late namiddag hebben we ook nog de markt in Parque Rodo verkend. Dit is meer een hedendaagse markt. En dan ben ik aangekomen bij het einde van de dag. Nog wat huishoudelijke taakjes doen (wassen, planten water geven, koken, opruimen) en nu mijn bedje in want morgen worden we weer om 8.30 in de block verwacht. Tot schrijfs!!!!!

Esperamos y tomamos mate!

De eerste week is voorbij, dus het is hoog tijd voor een volgend verslagje! Ik zal hier mijn ervaringen vertellen, maar aangezien Jasmine niet in hetzelfde ziekenhuis werkt als ik, zal zij zeer binnenkort nog een eigen verslag posten. Voor mij begon het avontuur maandag erg vroeg, ik moest mij met Laetitia en Naomi om 8 uur melden op de dienst cirugía de tórax in Hospital Maciel. Dit ziekenhuis ligt in Ciudad Vieja, de historische (en meest criminele) buurt, die helaas niet zo dicht in de buurt is van onze casa. Eerst heb ik dus een bus genomen en uiteindelijk kwamen we na veel gezoek (vooral binnen het ziekenhuis) als brave Belgen iets voor 8 uur op onze bestemming aan. Iedereen daar was erg verbaasd over onze aanwezigheid, want op maandag om 8 uur ergens zijn is wel erg vroeg! Om half 9 kwam de professor waarmee we afgesproken hadden aan, en we werden ongelofelijk hartelijk ontvangen door het hele team. Op dat moment ontdekten we dat iedereen hier iedereen bij iedere gelegenheid kust, iets waar ik in het begin erg aan moest wennen, maar wat nu al normaal voelt. We praten een uurtje met Pablo, die vorig jaar een aantal maanden in Leuven heeft gewerkt en speciaal voor ons zijn UZ Leuven doktersjas heeft aangetrokken. We praten over chocolade, bier en de Colruyt, en vervolgens krijgen we een rondleiding door ons ziekenhuis. Het is een ziekenhuis van meer dan 200 jaar oud, en in tegenstelling tot Europa zijn er in al die tijd niet heel veel herstellingen uitgevoerd. Het is erg vervallen, maar in mijn ogen vooral heel mooi. Hoge plafonds, marmeren trappen en meer van dat alles (maar dus ook veel roest, vocht en verf die van de muren valt). Foto's volgen! De rest van de voormiddag volgen we de assisten bij hun zaaltour en dan zit onze werkdag erop, de artsen werken elders in de namiddag dus ook wij worden niet geacht aanwezig te zijn! Die namiddag gaan we met ons zessen samen SIM kaarten kopen zodat we goedkoper met elkaar en de locals kunnen communiceren. Na wat misverstanden met bussen en verschillende shoppingcenters vinden we elkaar uiteindelijk terug en brengen we dit alles in orde. Ik ben nu dus niet meer bereikbaar op mijn Belgische nummer! Wel nog via Whatsapp op dat nummer, en de rest(sms/bellen) gaat toch te duur zijn vanuit Europa.
Dinsdag is onze eerste dag in "El Block", het operatiekwartier. We verdelen ons vandaag over de verschillende diensten dus ik blijf alleen over bij thorax. Er zijn twee operaties, en uiteraard ben ik te vroeg in mijn OK dus ik help de anesthesist. Hij laat me de patient ventileren en een laryngoscopie uitvoeren, enkel het intuberen mag ik nog niet omdat ik daar nog geen ervaring mee heb, maar ik vermoed dat dat ergens in deze drie maanden wel gaat gebeuren. Vervolgens mag ik enkel toekijken bij de twee operaties, omdat ze thoracoscopisch gebeuren en er al 4 dokters aan de tafel staan, dus helaas pindakaas voor mij. Emilio (een assisitent) zegt mij voordat we beginnen dat het leven in OK hier iets anders werkt dan bij ons. De essentie was volgens hem "wachten en mate drinken!"(zie titel) en dat is dus ook het voornaamste wat we doen. Mate is trouwens erg lekker! Iedereen loopt hier over straat met zijn thermos en een mate(=beker), met yerba mate(=speciale kruidenmengeling) erin. Het drinken hiervan doe je heel de dag door en is een sociaal gebeuren, iedereen deelt zijn beker en bombilla (=rietje).
De rest van de week heb ik meegelopen met Lorena, de interna van onze dienst (=vergelijkbaar met een co-assistent). Zij leert me veel post en pre-operatieve dingen en ook mijn Spaans gaat erop vooruit want ze stelt me veel vragen, en laat me ook bepaalde dingen schrijven, voorlezen, etc. Het Spaans is hier verstaanbaar als ze hun best doen en gelukkig wil iedereen heel graag zijn best doen voor ons. Niet enkel de mensen op mijn dienst, maar ook random mensen op straat helpen ons spontaan met vanalles, als ze zien dat we iets niet weten, het is echt een heel vriendelijk volk, de Uruguayanen. Ik denk dat ik me inmiddels kan redden in deze taal, maar het is nog alles behalve vloeiend! Vooral het spreken is lastig, het luisteren valt beter mee, buiten de vreemde dialectwoorden die er soms tussendoor komen, zoals acá(=hier)! We beginnen het nu na een weekje zelf al te gebruiken. Een andere goeie is "ta", dat kun je namelijk als reactie op zo'n beetje alles zeggen.
We hebben na ons werk deze week vooral veel dingen geregeld en onze buurt wat verkend, dit weekend gaan we de toerist uithangen in Ciudad Vieja en maandagavond zullen we onze eerste tangoles hebben! Vanavond gaan we eerst met ons zessen iets eten om het einde van onze eerste week te vieren. Het is moeilijk te geloven dat ik een week geleden nog in een regenachtig België was en nu hier, soms dringt het nog niet helemaal door. Maar ik ga het hierbij laten en nog wat verder genieten van het zonnetje op ons dakterras!Week 1 is voorbij, nog maar 12 te gaan!

Eerste indrukken

Hoi allemaal, Na het afscheid was het gisteren zover, op weg naar Montevideo. Eerst van Brussel naar Madrid, een vrij korte vlucht, gevolgd door een vlotte overstap naar onze intercontinentale vlucht. Ik (Jasmine) was best wel nieuwsgierig naar het vliegtuig omdat ik nog nooit zo'n verre vlucht had ondernomen. Maar helaas werd ik al snel teleurgesteld: 10.15 uur vliegen met een schermpje dat niet fatsoenlijk werkt, laat me maar zeggen dat dat echt geen pretje is. Gelukkig verliep de vlucht voor de rest vlekkeloos en na een lunch, een zesuurtje en een avondmaal zetten we voor het eerst voet op Zuid-Amerikaanse grond. Helaas was het in Sao Paulo nog 5 uur wachten voor de laatste vlucht naar Montevideo. Deze verlies gelukkig ook vlot en omstreeks 2 uur lokale tijd bereikten we onze eindbestemming MONTEVIDEO. Het koppel waarvan we ons huisje huren, stond ons op te wachten in de aankomsthal. Het zijn hele lieve mensen die ons uitgebreid hebben verwelkomd ondanks het late uur. Dan maar snel ons bedje in want in België was het nu ongeveer 7 uur 's morgens. Vandaag was onze eerste dag en dus dringend tijd om op verkenning te gaan. In de voormiddag een bezoekje aan het Pereira Rossell ziekenhuis en de supermercado, in de namiddag een wandeling naar het hostel waar Willem, Naomi en Philippe verblijven en een busrit naar het Maciel ziekenhuis. Op zondag is de stad echt niet druk dus is het met een zonnige 20 graden ideaal om rond te wandelen. Op dit moment zitten Lyssa en ik gezellig in de zetel na onze eerste maaltijd. Een lekker vegetarische pasta met liefde bereid en samen met onze 4 andere collega's verorberd op ons dakterras. Al zeg ik het zelf: een prachtige dag om deze fantastische reis/stage mee te beginnen!

Adiós Bélgica!

Welkom op onze blog, Jasmine en ik zullen hier de komende tijd verslagen van onze reis en stage in Uruguay plaatsen.

Na maanden en misschien zelfs wel jaren ernaar uit gekeken te hebben, is het moment eindelijk daar: we vertrekken op buitenlandse stage! Die gedachte brengt plezier maar ook veel stress met zich mee, de voorbereidingen en al het afscheid nemen waren dan ook heel heftig. Eens dat ik morgenvroeg afscheid genomen heb van mijn lieve vriendje en Jasmine van haar ouders, staan we er alleen voor. Of toch niet helemaal alleen, want we zijn in totaal met 6 studenten (Laetitia, Naomi, Philippe en Willem gaan zeker ook nog voorkomen in de volgende blogposts, dus we vernoemen ze best al eens), en we worden daar ook goed opgevangen. De vrouw waar we ons huisje van huren heeft ons tot dusver al heel goed geholpen en gaan we ontmoeten op de luchthaven (misschien zelfs met naambordje, dat is zo'n filmfantasie die ik altijd al gehad heb, iemand die me op de luchthaven opwacht met een bordje met mijn naam op!). Ook de lokale universiteit heeft iets van zich laten horen, dus we weten waar we maandag verwacht worden en zullen er direct aan beginnen, met een forse jet-lag weliswaar.

We vliegen morgenvroeg eerst naar Madrid, dan naar São Paolo en uiteindelijk zijn we om 2 uur zondagochtend in Montevideo. Voor de skype-liefhebbers, er is momenteel 4 uur tijdsverschil, vorig weekend waren het er nog 5 en als jullie naar wintertijd gaan zijn het nog maar 3 uren; de wondere wereld van de tijd! (Mijn skypenaam is lyssa.de.vries, laat maar weten als iemand mij mist!)

Op deze blog zullen een aantal foto's geplaatst worden, maar 200 voor drie maanden is lang niet genoeg uiteraard, maar wees niet bang, de rest komt op Facebook waar we uiteraard ook nog actief op zullen zijn.

Nu is het tijd voor mijn laatste avondmaal op Belgische bodem en daarna kruip ikvroeg mijn bedje in, zodat ik om 5:15 fris en fruitig kan vertrekken. Jullie horen weer iets van ons als we aan de andere kant van de wereld zijn!

Hasta luego!!