Hoi iedereen,

Na enige tijd stilte van onze kant volgt (sorry!) volgt er nu snel een update van wat we allemaal meegemaakt hebben tussen week 2.5 en week 4.

Ik begin op 31/10 met een halloweenfeestje bij Laetitia, een van onze reisgenoten. Hier wordt Halloween niet echt gevierd, behalve dan door enkele kinderen die verkleed om snoep komen vragen aan de deur, maar voor ons was het toch een reden om nog eens gezellig samen te zijn en lekker te eten. Laetitia wachtte ons om 20.00 op met zelfgemaakte aardbeiencocktails, gevolgd door pompoensoep, 2 soorten lasagne en een fruitdessert in het halloweenthema. Na veel te veel gegeten te hebben, gingen we snel naar huis want de volgende dag stond een uitstap naar Minas gepland en de bus vertrok al om 9.

Met enige vertraging (buspech) raakten we zaterdag 01/11 met de hele groep rond de middag in Minhas. Helaas was het weer niet zo geweldig maar dat heeft ons toch niet tegengehouden om de Monte de Ombues te beklimmen. Na een taxirit met zeer vriendelijke chauffeur kwamen we aan bij de Sierra de Arequita. Er waren geen wandelingen met gids omwille van het weer dus besloten we zelf wat rond te wandelen. Na enig klimwerk raakten we bovenaan de top. Wat een schitterend uitzicht! Echt de moeite van de klim waard, ondanks de zeer stevige wind. Na een hele fotoshoot wandelden we terug naar beneden om op zoek te gaan naar de laguna. Helaas begon het toen ook te regenen en moesten we gaan schuilen. Geluk bij ongeluk konden we bij het vertrekpunt van de gidsen een warme koffie drinken, een spelletje wie-ben-ik spelen en een taxi bellen om opnieuw naar de stad te gaan. In Minas zelf bezochten we de schouwburg met een zeer enthousiaste gids, de kathedraal, het stadsmuseum en een oude molen (die misschien wel de lelijkste is die ik ooit gezien heb). ’s Avonds aten we allemaal samen in een heel gezellig restaurant aan het stadsplein.

Zondag 02/11 was een dag om snel te vergeten. Regen, regen en nog eens regen! Om toch maar iets te doen gingen we op verkenning in een van de 4 shoppingcentra hier en ’s avonds was het tijd voor een filmpje met popcorn. Gelukkige houden de Uruguayanen niet van gedubde films zodat we alles begrepen van het verhaal. Na de film moesten we nog snel naar de supermarkt, maar snel was echt onmogelijk. Een Tienda Inglesa heeft werkelijk alles dus je gaat er beter niet naartoe als je geen strikt boodschappenlijstje hebt. Gelukkige ging de winkel sluiten en waren we gedwongen om snel keuzes te maken.

Op maandag 03/11 was het dan voor Lyssa tijd om op een nieuwe afdeling te starten. Ze staat nu op vaatheelkunde waar ze haar tijd verdeeld tussen de operatiezaal en de patiëntenkamers. Ik ging op maandag met een huisarts naar Saint Bois, een policlinica die begin de jaren 1900 opgericht was als sanatorium voor tuberculoselijders. Daar aangekomen leek het net alsof ik in een museum terecht was gekomen. Helaas zag ik die dag maar 2 patiënten omwille van het slechte weer. Als het regent in Uruguay valt het dagelijks leven helemaal stil. Iedereen blijft binnen en na een dag met natte voeten te hebben rondgelopen, kon ik ze geen ongelijk geven. Gelukkige zijn wij Belgen de regen gewoon en ben ik ’s avonds toch nog naar de tangoles gegaan. Gelukkige waren er toch nog een paar anderen die ook moedig genoeg waren om de regen te trotseren.

Dinsdag 4/11 bezochten we in de namiddag het palacio legislativo waar de senaat en de afgevaardigden zetelen. De gids was wederom zeer enthousiast en gaf een zeer uitgebreide uitleg over dit toch wel indrukwekkende gebouw. Verder bezochten we nog de faculteit van geneeskunde en de mercado agricola. Deze laatste heeft echter een wat misleidende naam. Langs de buitenzijde is het best wel een mooi gebouw maar waar wij aan de binnenzijde stalletjes met fruit en groenten verwachtten, vonden we moderne mini supermarktjes. Gelukkige vonden we ook een café waar we ons tegoed deden aan ongelooflijk lekkere taart (zoals hier OVERAL te eten is).

Dinsdagnacht was het dan zover, ik mocht voor de eerste keer een bevalling doen. Om 23.00 werd er in Montevideo een gezond jongentje geboren, met de assistentie van doctora Buelens! Zo’n pasgeborene is zo klein dat ik schrik had om hem vast te nemen maar gelukkig was alles goed, zowel met moeder als kind. Verder mag ik nu af en toe helemaal alleen ingresos (opnames) doen. Dat is wel wat spannend, zo helemaal alleen met patiënten die enkel Spaans spreken maar gelukkig zijn de mensen hier heel vriendelijk en helpen ze me veel door spontaan beginnen te vertellen.

Donderdagavond 06/11 kwam ik na een lange dag (08.00 -20.00) op de materniteit terug thuis waar een zelfgemaakte (door Lyssa) lasagne me opwachtte. Zo’n lekker heb ik nog nooit gegeten!

Vrijdagmorgen 07/11 vertrokken we, samen met Philippe op roadtrip langs de kust. ’s Morgens om half 10 moesten we de auto afhalen en tegen 10 uur waren we onderweg naar de eerste kuststad op ons lijstje, La Paloma. Uit Montevideo geraken bleek niet zo gemakkelijk maar gelukkig bracht Lyssa het er zeer goed vanaf. Tegen iets voor 2 kwamen we aan op onze bestemming en zagen we voor het eerst de oceaan. Na een wandeling over het strand naar de vuurtoren en een heuse zoektocht naar een restaurant (het is hier nog laagseizoen dus de toeristenlocaties zijn vrijwel uitgestorven) wandelden we terug naar de auto, in het gezelschap van onze eerste zwerfhond. Dan op naar de tweede bestemming, Laguna de Rocha. Dit is een groot natuurgebied met vele vogels in en rond een enorme lagune. Helaas zagen we de flamingo’s niet maar wel vele andere leuke vogels. Dan laar weer de auto in op weg naar La Pedrera. Zoals de naam het zelf zegt is het een hippiestadje aan de kust met een schitterend rotsstrand. Dan (voor die dag) de laatste keer de auto in naar onze eindbestemming, Punto del Diabolo. Daar aangekomen zochten we eerst een hostel om vervolgens van de zonsondergang te genieten op het strand. Vervolgens genoten we van een lekkere maaltijd en dan snel ons bedje in om uitgerust te kunnen beginnen aan de volgende dag.

Op zaterdag bezochten we eerst nog het fortaleza de Santa Teresa alvorens naar onze volgende bestemming, Cabo Polonio, te rijden. Cabo Polonio ligt in een groot natuurgebied en het is de bedoeling er helemaal terug naar de natuur te gaan. Geen elektrische verlichting ‘savonds, beperkte gebruik van zoet water en allemaal houten hutjes, kriskras verspreid over een uitstekend stuk land in de oceaan, geweldig toch! De rit heen was alvast een hele ervaring. Achterop een soort van truck/4x4 werden we tot aan de cabo gebracht. Een half uur van schudden, schuren en hobbelen over zandbaden was een schitterende ervaring voor onze ogen maar helaas niet zo voor onze benen. Daar aangekomen moesten we weer opzoek naar een hostel maar we hadden geluk, er waren nog net 3 bedden vrij in het hostel waar ook Laetitia en Ingrid (onze nieuwe Oostenrijkse vriendin) verbleven. Snel de rugzakken wegleggen en dan op verkenning! Na nog geen 100m wandelen spotten we onze eerste lobo de mar (zeehond) en na wat klimwerk over de rotsenn maakten we kennis met al zijn vriendjes. Verder bezochten we nog de vuurtoren, namen we een duikje in de oceaan en genoten we opnieuw van de zonsondergang. Dan nog een lekker visje eten bij kaarslicht en het was alweer tijd om in ons bed te kruipen. Helaas had een van de katten in het hostel hetzelfde gedacht en hadden we er een extra bedgenoot bij.

’s Morgens dan een strandwandeling, een lekker ontbijtje met dulce de leche (je kan er hier niet aan ontsnappen) en dan nog wat zonnen voor het tijd was om in te pakken en terug te keren naar de bewoonde wereld. Nu was het mijn beurt om achter het stuur te kruipen maar gelukkige bracht ook ik het er goed vanaf. Na een korte tussenstop in Rocha (tijd voor een ijsje) en een tankstop en chauffeurwissel in San Carlos raakten we omstreeks 21 uur heelhuids terug in Montevideo. Wat een geweldig weekend!!!

Deze week is het tijd voor wat schoolwerk en in het weekend een uitstapje naar Punta del Este.

We houden jullie op de hoogte, tot schrijfs!!